Wat ik at in een jaar (Hardback)

Een grappige, ontroerende en onweerstaanbare ode aan het belang van eten, vol herinneringen, eetervaringen en een aantal lievelingsrecepten, van geliefd en bekroond acteur Stanley Tucci – o.a. bekend van The Devil Wears Prada, The Hunger Games en Big Night

Eten is altijd een belangrijk onderdeel geweest van Stanley Tucci’s leven: Italiaanse stracciatellasoep in de schaduw van het Pantheon, de beste tomatensaus bereid tussen repetities en kostuumpassessies, huisgemaakte pizza met zijn kinderen voor het slapengaan… In Wat ik at in een jaar blikt Tucci terug op twaalf maanden vol maaltijden. In restaurants, keukens, op filmsets, tijdens persmomenten, thuis en in het buitenland, met vrienden, familie, onbekenden – en soms gewoon in zijn eentje.

Van tongstrelend en onvergetelijk tot huiselijk en troostrijk (en soms ronduit oneetbaar): de maaltijden in dit boek bieden hem een manier om na te denken over de veranderingen in zijn leven en in zijn familie. Via eten blikt hij terug op de tijd die voorbijgaat, het verlies van dierbaren, en bereidt hij zich voor op wat nog komt. Of het nu gaat om canard à l’orange met collega-acteurs, bereid door zingende nonnen, gegrilde steaks tijdens etentjes met vrienden of gehaktballen gemaakt door zijn moeder en zoon samen, deze maaltijden geven vorm aan zijn dagen en vullen ze met emotie en liefde.

Wat ik at in een jaar is een onweerstaanbare en liefdevolle verzameling herinneringen en eetervaringen, die laat zien hoe belangrijk de plek is die eten in ons leven heeft.

In de pers

‘Een absoluut genot. Wat ik het meest bewonder aan Tucci’s schrijfstijl is zijn vermogen om over de tafel heen te reiken en niet alleen een gids te zijn voor je maaltijden, maar ook voor het leven zelf.’ Elizabeth Day

‘Een enorm vermakelijke inkijk in een goed geleefd leven vol plezier, eten, familie, reizen, werk, passies en liefde. Ik heb genoten van elke pagina van deze voyeuristische traktatie van een boek.’ Dolly Alderton

‘Dit is een man die weet hoe te eten en hoe te leven.’ The Guardian